رابطه نوع و شیوه های ارزشیابی با پیشرفت تحصیلی، انگیزش و میزان رضایت دانشجویان دانشگاه مجازی اصفهان

چکیده هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه نوع و شیوه های ارزشیابی با پیشرفت تحصیلی، انگیزش و رضایت دانشجویان از دوره های مجازی در دانشگاه اصفهان بوده است. در این پژوهش به لحاظ ماهیت موضوع و اهداف پژوهش از روش توصیفی- همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد در سالهای 1388 تا 1391 در دانشکده دانشگاه مجازی می باشد؛ که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم، 140 از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد انگیزه تحصیلی (ism)، پرسشنامه محقق ساخته و معدل دانشجو استفاده شده است. روایی پرسشنامه از طریق روایی صوری و پایایی آن از طریق ضریب آلفای‎کرونباخ محاسبه گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پژوهش، در سطح آمار توصیفی از شاخص های فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از ضریب همبستگی، رگرسیون چندمتغیره، تحلیل واریانس دوراهه و آزمون های تعقیبی lsd استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد، بین خرده مقیاس نوع و شیوه ارزشیابی در سازه ارزشیابی حضوری و راهبرد سطحی با پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت. شیوه های ارزشیابی و همچنین راهبردهای سطحی و عمقی با متغیر وابسته انگیزه تحصیلی رابطه مثبت و معنی دار داشت. یافته ها همچنین نشان داد بین ارزشیابی انلاین، افلاین، خودارزیابی و راهبرد عمقی با رضایت دوره همبستگی وجود داشته است. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که نوع و شیوه های ارزشیابی نمی تواند پیشرفت تحصیلی و رضایت دانشجویان از دوره را پیش بینی نماید اما ارزشیابی های حضوری و راهبردهای عمقی به طور معنادار فقط توان پیش بینی انگیزه تحصیلی را دارند. عوامل دموگرافیک نظیر جنس، رشته تحصیلی در انتخاب نوع ارزشیابی از دانشجو تأثیری ندارد، ولی شیوه های ارزشیابی انلاین، حضوری و تکالیف خانگی با برحسب عوامل دموگرافیک متفاوت است. کلید واژه ها: ارزشیابی، پیشرفت تحصیلی، انگیزه، رضایت، دانشگاه مجازی